||अवधूत चिंतन श्री गुरुदत्त ||

शांत हो श्रीगुरुदत्ता, मम चित्ता शमवी आतां ॥ ध्रु.॥

​

तूं केवळ माता जनिता, सर्वथा तूं हितकर्ता ।

तूं आप्तस्वजन भ्राता, सर्वथा तूंचि त्राता ।

भयकर्ता तूं भयहर्ता, दंडधर्ता तूं परिपाता ।

तुजवांचुनि न दुजी वार्ता । तू आर्ता आश्रय दत्ता ॥१॥

​

अपराधास्तव गुरुनाथा, जरि दंडा धरिसी यथार्था ।

तरि आम्हीं गाउनि गाथा, तव चरणीं नमवूं माथा ।

तूं तथापि दंडिसि देवा, कोणाचा मग करुं धावा ।

सोडविता दुसरा तेव्हां । कोण दत्ता आम्हां त्राता ॥२॥

​

तूं नटसा होउनि कोपी, दंडितांहि आम्ही पापी ।

पुनरपिही चुकत तथापि, आम्हांवरि न च संतापी ।

गच्छतः स्खलनं क्वापि, असें मानुनी नच होऊ कोपी ।

निजकृपा लेशा ओपी । आम्हांवरि तूं भगवंता ॥३॥

​

तव पदरीं असता ताता, आडमार्गीं पाउल पडतां ।

सांभाळुनि मार्गावरता, आणिता न दुजा त्राता ।

निज बिरुदा आणुनि चित्ता, तूं पतितपावन दत्ता ।

वळे आतां आम्हांवरता । करुणाघन तू गुरुनाथा ॥४॥

 

सहकुटुंब सहपरिवार, दास आम्ही हें घरदार ।

तव पदी अर्पूं असार । संसाराहित हा भार ।

परिहरिसी करुणासिंधो, तूं दीनानाथ सुबंधो ।

आम्हां अघलेश न बाधो । वासुदे-प्रार्थित दत्ता ॥५॥